روش های تشخیص اسکیزوفرنی

تشخیص اسکیزوفرنی فرایندی پیچیده و بسیار تخصصی می باشد که حتما باید توسط  پزشک متخصص انجام شود، که نکات مهم در این تشخیص به شرح زیر می باشد :

معاینه فیزیکی اسکیزوفرنی

این ممکن است برای رد سایر مشکلاتی که می‌توانند علائم مشابهی با این‌اختلال ایجاد کنند و بررسی هر گونه عوارض مرتبط انجام شود.

تست ها و غربالگری اسکیزوفرنی

شامل آزمایشاتی باشد که به رد شرایط با علائم مشابه و غربالگری برای مصرف الکل و مواد مخدر کمک می کند. همچنین یک متخصص ممکن است درخواست مطالعات تصویربرداری مانند ام آر آی یا سی تی اسکن کند.

ارزیابی سلامت روان اسکیزوفرنی

یک روانپزشک یا روانشناس وضعیت روانی را با توجه به ظاهر و رفتار یک فرد و پرسش در مورد افکار، خلق و خوی، هذیان، توهم، مصرف مواد و احتمال خشونت یا خودکشی بررسی می کند. این ارزیابی شامل سابقه خانوادگی و شخصی است.

درمان اسکیزوفرنی

درمان مادام العمر با داروها و درمان روانی اجتماعی می تواند به مدیریت اسکیزوفرنی کمک کند. این درمان‌ها حتی زمانی که علائم کاهش می‌یابد مورد نیاز است. در صورت شدید بودن علائم ممکن است برخی از افراد نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشند.

داروها اصلی ترین درمان اسکیزوفرنی هستند. داروهای ضد روان پریشی بیشترین داروهایی هستند که تجویز می شوند. تصور می شود که آنها عمدتاً با تأثیر بر انتقال دهنده عصبی مغز علائم را کنترل می کنند. هدف از درمان با داروهای ضد روان پریشی، مدیریت علائم با کمترین دوز ممکن است. برای به دست آوردن نتیجه مطلوب، یک متخصص اعصاب و روان ممکن است داروها و ترکیبات مختلف داروها و دوزهای مختلف را در طول زمان امتحان کند. سایر داروها نیز ممکن است کمک کنند، مانند داروهای ضد افسردگی، تثبیت کننده های خلق و خو یا داروهای ضد اضطراب.

ممکن است چند هفته طول بکشد تا ببینید آیا این دارو به بهبود علائم کمک می کند یا خیر. از آنجایی که داروهای اسکیزوفرنی می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند، افراد مبتلا به اسکیزوفرنی ممکن است تمایلی به مصرف آنها نداشته باشند. روانپزشک عوارض جانبی را تحت نظر دارد و در برخی موارد ممکن است آزمایش خون را تجویز کند. انتخاب دارو می تواند برای جلوگیری از برخی عوارض جانبی ناخواسته هدایت شود.
مداخلات روانی اجتماعی پس از بهبود علائم، ادامه مصرف دارو مهم است. همچنین شرکت در درمان‌های روان‌شناختی و اجتماعی یا روانی اجتماعی، از جمله: روان درمانی

ممکن است به بهبود الگوهای فکری کمک کند. همچنین، یادگیری مقابله با استرس و شناسایی علائم هشدار دهنده اولیه بازگشت علائم می تواند به افراد در مدیریت بیماری کمک کند

” بهترین مرکز آر تی ام اس در تهران “

آموزش مهارت های اجتماعی اسکیزوفرنی

این تمرکز بر بهبود ارتباطات و تعاملات اجتماعی و ایجاد بهتر افراد مبتلا به اسکیزوفرنی برای شرکت در فعالیت های روزانه است.

خانواده درمانی اسکیزوفرنی

در طی این درمان، خانواده ها یاد می گیرند که چگونه با اسکیزوفرنی مقابله کنند. آنها نیز حمایت می شوند.
توانبخشی حرفه ای و اشتغال حمایت شده.

این مشاوره بر کمک به افراد مبتلا به اسکیزوفرنی برای آماده شدن، یافتن و حفظ شغل متمرکز است.
اکثر افراد مبتلا به اسکیزوفرنی در زندگی روزمره به حمایت نیاز دارند. بسیاری از جوامع برنامه هایی برای کمک به افراد مبتلا به اسکیزوفرنی در زمینه شغل، مسکن، گروه های خودیاری و موقعیت های بحرانی دارند. بستری شدن در بیمارستان
در طول دوره های بحران یا زمان علائم شدید، ممکن است افراد برای ایمنی خود نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشند. اقامت در بیمارستان همچنین باعث می شود که آنها به درستی غذا بخورند، خواب کافی داشته باشند و به طور منظم حمام کنند.

درمان ECT اسکیزوفرنی

متخصصان ممکن است درمان (ECT) را برای بزرگسالان مبتلا به اسکیزوفرنی که به درمان دارویی پاسخ نمی دهند، در نظر بگیرند. الکتروشوک درمانی (ECT) روشی است که با دارو انجام می شود و شما را به خواب می برد که به آن بیهوشی عمومی می گویند. هنگامی که شما خواب هستید، جریان های الکتریکی کوچکی از مغز عبور می کند و باعث تشنج درمانی می شود که 1 تا 2 دقیقه طول می کشد. ECT همچنین می تواند به افراد مبتلا به افسردگی کمک کند.

مقابله و حمایت

کنار آمدن با یک بیماری روانی جدی مانند اسکیزوفرنی می تواند برای افراد مبتلا به این بیماری و دوستان و خانواده آن ها سخت باشد. در اینجا چند مرحله وجود دارد که ممکن است کمک کند: با اعضای تیم درمان خود روابط قوی ایجاد کنید. همکاری نزدیک با متخصصان باعث می شود بهتر بتوانید به طور کامل در درمان شرکت کنید و از آن بهره مند شوید.
با اسکیزوفرنی آشنا شوید.
آموزش در مورد این عارضه می تواند به شما در درک اهمیت پیروی از برنامه درمانی کمک کند. آموزش همچنین می تواند به دوستان و خانواده کمک کند تا در مورد این بیماری بیشتر بیاموزند و نسبت به کسانی که به آن مبتلا هستند دلسوزتر باشند.